Η έκτη Αταξία πάει στο βουνό

Σήμερα τα Σαϊνια της (Στ1) και η Έκτη Αταξία (Στ2) ανέβήκαμε στο βουνό της πόλης μας: το Ποικίλο Όρος. Ο πρόεδρος του Οικολογικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Χαϊδαρίου (ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ) κ. Κώστας Φωτεινάκης ήταν μαζί μας για μια ακόμη φορά να μας ξεναγήσει στο βουνό, να περπατήσουμε μαζί και να ανακαλύψουμε τις πολλές του ομορφιές, αλλά και τις πληγές του που εμείς οι άνθρωποι προκαλέσαμε.Για άλλη μια φορά το λεωφορείο του Δήμου μας μετέφερε στους πρόποδες του βουνού και ξεκινήσαμε την πορεία μας περπατώντας στο δασικό δρόμο ως την κορυφή και μετά αφού αγναντεύσαμε τη θέα του Σκαραμαγκά κατηφορίσαμε μέσα από τον οικισμό της Αφαίας. Ο κ. Φωτεινάκης με μεγάλη υπομονή και ευγένεια υπέμεινε τα πειράγματα και τις σκανταλιές μας και μας παρότρυνε συνεχώς να παρατηρούμε γύρω μας...χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις...
Είδαμε το όμορφο βουνό, τα μικρά αγριολούλουδα που πρώιμα άνθιζαν στην πλαγιά, τα πεύκα, άλλα υγιή και άλλα άρρωστα, μια όμορφη ανθισμένη αμυγδαλιά, αλλά και τα σημάδια της ανθρώπινης παρέμβασης, τα σκουπίδια των περιπατητών,τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, τα τούνελ που διανοίχτηκαν, τα κομμένα δέντρα για να γίνει η γέφυρα, τα μπάζα, τη διάνοιξη παράνομων δρόμων, την ερημοποίηση...
Αφουγκραστήκαμε ήχους πουλιών και θροϊσματα φύλλων, αλλά σε μερικά σημεία ακουγόταν απειλητική η βουή της λεωφόρου, που λίγα μέτρα πιο πέρα είχε τους δικούς της ρυθμούς.
Νιώσαμε τη μυρωδιά του βρεγμένου χώματος κι ένα ήλιο αποβροχάρη να μας χαϊδεύει με τις ακτίνες του, μυρίσαμε θυμάρι και πεύκο, αλλά σαν πλησιάσαμε στην κορυφή η απαίσια μυρωδιά των διυλιστηρίων μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε για άλλη μια φορά τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν σ΄ αυτόν τον τόπο.
Αγγίξαμε όμορφα αγριολούλουδα, μωβ "σταφύλια του κούκου" και ντροπαλές ανεμώνες, αλλά και λάδια και πετρέλαια σαν γλιστρήσαμε στο δρόμο της Αφαίας...
Τέλος φωτογραφηθήκαμε όλοι μαζί στο ιερό της αφροδίτης και επιστρέψαμε γεμάτοι εμπειρίες...
Τελικά, όπως μας έλεγε συνεχώς ο κ. Φωτεινάκης, εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι και για το μεγάλο καλό..και για το μεγάλο κακό...
Αρκεί να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τη διαφορά και να έχουμε στο μυαλό μας οράματα για το μέλλον μας....

Publish at Scribd or explore others: Illustrations literature oro

Publish at Scribd or explore others: Fiction & Literature literature literatura

Η χάρτα του Ποικίλου Όρους είναι από το ιστολόγιο του ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ

Το "Ποικίλο 'Ορος" το βουνό μας

Σήμερα πήγαμε για δεντροφύτευση...ήταν πάρα πολύ ωραία, γιατί φτιάξαμε ομάδες και δουλέψαμε με κέφι. Φυτέψαμε διάφορα φυτά όπως πεύκα, κυπαρίσσια κλπ. Ήταν τέλεια!

Νίκος Γκ.

Σήμερα πήγαμε στο Ποικίλο Όρος, το βουνό μας. Φυτέψαμε μικρά δεντράκια με μεγάλη προσοχή. Ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχω κάνει γιατί όλοι συνεργαστήκαμε και βοηθήσαμε το δάσος να ξαναγεννηθεί για να έχει η πόλη μας οξυγόνο...

Μυρτώ και Αθηνά

Ήταν η καλύτερη εκδρομή που έχω πάει γιατί μ' έκανε να αισθανθώ καλύτερα τη φύση!
Νίκος Π.

Σήμερα πήγαμε και φυτέψαμε διάφορα δέντρα στο δάσος και μαζέψαμε και τα σκουπίδια που ήταν πεταμένα εκεί. Μας άρεσε πολύ αυτό που κάναμε γιατί και διασκεδάσαμε κοντά στη φύση και βοηθήσαμε το περιβάλλον

Ναταλία και Μελίνα

Η σημερινή μέρα στο Ποικίλο Όρος ήταν φανταστική. Φυτέψαμε πολλά δέντρα κυρίως πεύκα. ελπίζουμε να μην τα κάψουν κι αυτά...

Δανάη και Δέσποινα

Σκαραμαγκάς, η παραλία της πόλης μας...

Το όνομα Σκαραμαγκάς το συναντάμε και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Η ονομασία Σκαραμαγκάς προήλθε από μια οικογένεια χιώτικης καταγωγής που λεγόταν Σκαραμαγκάς και είχε δικά της κτήματα εκεί. αυτό το όνομα βγήκε από τα σκαραμάγκια που ήταν πολυτελή, χρωματιστά υφάσματα τα οποία τα χρησιμοποιούσαν κυρίως για τη διακόσμηση των ανακτόρων και των ναών. Η ονομασία αναφέρεται για πρώτη φορά στην εποχή του Εμμανούήλ Κομνηνού το 12^ο μ.Χ. Οι κατασκευαστές και οι έμποροι των σκαραμμαγκίων ονομάζονταν σκαραμαγκάδες.

Όπως λένε παλιά ο Σκαραμαγκάς ήταν μια πεντακάθαρη θάλασσα με ωραία αμμουδιά και πολλοί Αθηναίοι κάνανε το μπάνιο τους εκεί τα καλοκαίρια και τρώγανε φρέσκο ψάρι στα όμορφα μικρά του ταβερνάκια.

Σήμερα ο Σκαραμαγκάς είναι ένα μεγάλο Ναυπηγείο που δημιουργήθηκε το 1957 από τον εφοπλιστή Σταύρο Νιάρχο.

Πριν λίγες μέρες επισκεφτήκαμε την περιοχή. Μαζί μας εκτός από τις δασκάλες μας ήταν και ο κ. Κώστας Φωτεινάκης, πρόεδρος του «Οικόπολις» (περιβαλλοντολογικός σύλλογος Χαϊδαρίου) ο οποίος με πολύ μεράκι μας ξενάγησε στο χώρο. Το τοπίο που αντικρίσαμε μας γέμισε στεναχώρια και μελαγχολία. Στο βάθος φαινόταν το εργοστάσιο της Χαλυβουργικής και τα διυλιστήρια. Η θάλασσα δεν ήταν πια γαλανή. Το χρώμα της ήταν ένα ξεθωριασμένο γκρι και τα βράχια που υπήρχαν γύρω ήταν γεμάτα πίσσα και σκουπίδια. Είδαμε μεγάλα καράβια που περίμεναν εκεί για να επισκευαστούν, γιγάντιους γερανούς και τεράστια εμπορευματοκιβώτια. Όπως μας πληροφόρησε ο κ. Φωτεινάκης στην ίδια περιοχή που ήδη είναι τόσο υποβαθμισμένη θέλουν να φτιάξουν τώρα ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα πολλά φορτηγά να περνούν μέσα από την πόλη μας για να μεταφέρουν εμπορεύματα εκεί.

Φεύγοντας ευχηθήκαμε όλοι ο χώρος που έχει απομείνει να καθαριστεί να γίνει χώρος αναψυχής για τους δημότες της πόλης μας και σιγά σιγά με τα χρόνια να αναβιώσει ο υδροβιότοπος της περιοχής. Και φυσικά όλοι μας θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να μην αφήσουμε να γίνει άλλο ένα ακόμη έγκλημα στην πόλη μας

Έλενα, Νικήτας, Αθανασία, Φώτης

Η ιστορία του σχολείου μου

Το σχολείο μας, το 7^ο Δημοτικό Σχολείο Χαϊδαρίου είναι ένα δημόσιο ελληνικό σχολείο. Το σχολικό κτήριο κτίστηκε το 1980. Έχει πολύ μεγάλο προαύλιο με πολλά και μεγάλα δέντρα, όπως χαρουπιές και ελιές. Παλιότερα στεγαζόταν σε ένα άλλο γειτονικό κτήριο, που τώρα είναι μια μεγάλη πολυκατοικία, ενώ στη θέση που βρίσκεται σήμερα υπήρχε ένας όμορφος ελαιώνας.

Tο σχολείο μας βρίσκεται στο Χαϊδάρι, το ομορφότερο δυτικό προάστιο της Αθήνας. Απέχει μόνο 9 χιλιόμετρα από το κέντρο της ελληνικής πρωτεύουσας. Στο σχολείο μας φοιτούν 171 μαθητές, 78 κορίτσια και 93 αγόρια. Ανάμεσά τους βρίσκονται και 4 αλλοδαποί μαθητές. Στο χώρο του σχολείου μας λειτουργούν επίσης και δύο τάξεις νηπιαγωγείου.

Το σχολείο ανήκει στην ενορία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου «Παναγίτσα». Την πρώτη εκκλησιά έκτισαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1924 και έβαλαν μέσα την εικόνα της Παναγίας που έφεραν από την ιδιαίτερη πατρίδα τους τη Νέα Φώκαια.

Το διδακτικό προσωπικό του σχολείου μας αποτελείται από 23 εκπαιδευτικούς, 14 δασκάλες και 9 δασκάλους. Η διευθύντριά μας λέγεται Ζωή Δεληγιάννη.

Η γη μας κινδυνεύει...Ας την προστατέψουμε...